सजन रे झूठ मत बोलो

सजन रे झूठ मत बोलो, खुदा के पास जाना है
न हाथी है ना घोड़ा है, वहाँ पैदल ही जाना है

तुम्हारे महल चौबारे, यहीं रह जाएंगे सारे - २
अकड़ किस बात कि प्यारे
अकड़ किस बात कि प्यारे, ये सर फिर भी झुकाना है
सजन रे झूठ मत बोलो, खुदा के पास जाना है ...

भला कीजै भला होगा, बुरा कीजै बुरा होगा - २
बही लिख लिख के क्या होगा
बही लिख लिख के क्या होगा, यहीं सब कुछ चुकाना है
सजन रे झूठ मत बोलो, खुदा के पास जाना है ...

लड़कपन खेल में खोया, जवानी नींद भर सोया - २
बुढ़ापा देख कर रोया
बुढ़ापा देख कर रोया, वही किस्सा पुराना है
सजन रे झूठ मत बोलो, खुदा के पास जाना है
न हाथी है ना घोड़ा है, वहाँ पैदल ही जाना है
सजन रे झूठ मत बोलो, खुदा के पास जाना है ...

.......शैलेन्द्र सिंग 

घर थकलेले संन्यासी

घर थकलेले संन्यासी, हळू हळू भिंतही खचते आईच्या डोळ्यामधले नक्षत्र मला आठवते ती नव्हती संध्या मधुरा, रखरखते ऊनच होते ढग ओढून संध्येवाणी, आभाळ घसरले होते पक्षांची घरटी होती, ते झाड तोडले कोणी एकेक ओंजळी मागे, असतेच झ-याचे पाणी मी भीऊन अंधाराला, अडगळीत लपुनी जाई ये हलके हलके मागे, त्या दरीतली वनराई .....ग्रेस

आता जगायाचे असे माझे किती क्षण राहिले ?

आता जगायाचे असे माझे किती क्षण राहिले ? माझ्या धुळीचे शेवटी येथे किती कण राहिले ? हदुयात विझला चंद्रमा .... नेत्री न उरल्या तारका .... नाही म्हणायाला तुझे हे आपुलेपण राहिले ! अजुनी कुणास्तव तेवतो हा मंद प्राणाचा दिवा ? अजुनी मला फसवायला कुठले निमंत्रण राहिले ? ते लोक होते वेगळे घाईत जे गेले पुढे .... मी मात्र थांबुन पाहतो- मागे कितीजण राहिले ? कवटाळुनी बसले मला दाही दिशांचे हुंदके (माझे अता दुःखासवे काही न भांडण राहिले !) होता न साध्य एवढा जो शब्द मी तुजला दिला एकाच शब्दाला उभे आयुष्य तारण राहिले ! अवघ्या विजा मी झेलल्या, सगळी उन्हे मी सोसली ... रे बोल आकाशा, तुझे आता किती पण राहिले ? ओसाड माझे घर मुळी नाही बघायासारखे हे आसवांचे तेवढे अद्याप तोरण राहिले !

.....सुरेश भट